Uitkijktoren Weusthag 5050
gepubliceerd op 27 okt 2025

in herinnering aan Marko Matic – vriend, bruggenbouwer en architect

Bijna een jaar geleden namen wij afscheid van onze dierbare collega Marko Matic (51), architect en partner bij IAA Architecten.

Marko was een bijzonder mens. Nog elke dag denken we met warmte en bewondering aan hem terug. Hij was gedreven in zijn vak, altijd positief, sociaal en empathisch. Als architect zette hij zich met hart en ziel in voor plekken waar mensen zich echt thuis konden voelen.

Zijn werk werd gedragen door een diepe overtuiging: architectuur draait niet alleen om vorm of schoonheid, maar vooral om de gebruiker. Marko geloofde in een integrale aanpak waarin ontwerpdisciplines, van kunst tot stedenbouw, vanaf het eerste idee onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Hij betrok gebruikers actief bij het ontwerpproces, wat leidde tot verrassende en betekenisvolle ruimtes.

Marko was gastvrij en onbegrensd optimistisch. Die houding was voelbaar in al zijn projecten. Zijn grote betrokkenheid bij zorgzame architectuur resulteerde in omgevingen die welzijn, verbondenheid en zintuiglijke beleving versterkten. Een bijzonder voorbeeld daarvan is de uitkijktoren Het Weusthag in Hengelo: een slanke, kelkvormige toren van cortenstaal met bladmotieven, die uitkijkt over het park. De toren symboliseert de verbinding tussen mens, natuur en stad en vormt een blijvende herinnering aan Marko’s visie en vakmanschap.

Collega’s herinneren Marko als warm, gedreven en sensitief. Als iemand die echt luisterde, begreep wat mensen nodig hadden, vernieuwend durfde te denken en velen inspireerde. Hij was een mentor voor jonge collega’s en een bruggenbouwer in de breedste zin van het woord.

De waarde van Marko’s werk ligt niet in de omvang van zijn gebouwen, maar in de betekenis die ze hebben voor de mensen die er leven, werken en samenkomen. Wij herinneren hem als een vriend die bouwde aan gemeenschap, schoonheid en menselijkheid.

Referentie projecten die voor Marko belangrijk waren:

Bartimëus Doorn

Typerend voor Marko was zijn inlevingsvermogen in de gebruikers van de gebouwen. Zo ook voor Bartimëus, bewoners met een geestelijke of lichamelijke handicap, maar voor al ook slechtziendheid. In zijn architectuur is dit erg leidend geweest. De silhouetten zijn uitgesproken herkenbaar. Texturen bij b.v. entree die de herkenbaarheid op tast mogelijk maakte. Landschappelijke details in voetpaden waardoor gebruikers met blindengeleidersmiddelen de weg makkelijk kunnen vinden.

Saxion Edith Stein

Als onderdeel van de stadscampus van heeft Marko het ontwerp gemaakt voor dit gebouw als schakel tussen de stad en het hoofdgebouw van Saxion. Het gebouw is subtiel ontworpen qua schaal en materialisering. Heel bijzonder voor hem was de integrale ontwerpwijze tussen techniek, constructie en architectuur. Hierdoor is het een slim en zeer flexibel gebouw geworden.

Boswinkel-Oost

Eén van zijn laatste projecten waar Marko aan gewerkt heeft is Boswinkel Oost in Enschede. Een Selectie voor woningcorporatie Ons Huis, in samenwerking met Dura Vermeer. Het eindresultaat heeft hij nooit meer gezien. Maar de hand van ontwerpen van Marko is zeer zichtbaar. De architectuur van het robuuste gebaar tot het verfijnde detail in materiaal en kleurgebruik.