Saxion Ko Wieringa, Enschede
de geboorte van een stadscampus
Toen Hogeschool Oost Nederland begin jaren negentig besloot haar Enschedese en Hengelose opleidingen te bundelen, ontstond de kans om een nieuwe onderwijsomgeving te creëren die stad en kennis met elkaar verbindt. Op het terrein van het voormalige ziekenhuis Ziekenzorg, op de grens van binnenstad en Volkspark, kreeg Saxion vorm als een open, eigentijdse campus waar leren, ontmoeten en verblijven samenvloeien.
De uitdaging lag in het combineren van oud en nieuw: het behouden van waardevolle ziekenhuisdelen en het toevoegen van moderne, lichte gebouwen die passen bij de schaal en sfeer van hun omgeving. Het resultaat is een stedelijk ensemble dat stevig in de stad staat en tegelijkertijd uitnodigt tot ontmoeting.
oud verbonden met nieuw
De eerste fase omvatte twee nieuwe vleugels aan de Parkweg en De Ruyterlaan, zorgvuldig ingepast in het bestaande stedelijke weefsel. Waardevolle bouwdelen van het oude ziekenhuis zijn behouden en hergebruikt, waaronder een karakteristiek volume aan de Tromplaan dat nu dienstdoet als entreehal. Hierachter verrees de nieuwe HTS-vleugel, het hart van techniek en onderwijs.
Oude en nieuwe delen zijn verbonden via zichtlijnen en open ruimten die ontmoeting stimuleren. Zo ontstond een hechte leeromgeving waarin samenwerking vanzelfsprekend is.
Een open gezicht naar de stad
De hoofdentree vormt de schakel tussen campus en stad. Door het gebouw iets terug te leggen van de straat ontstond een uitnodigend plein, waar de transparante gevel over drie lagen het daglicht diep naar binnen brengt. Binnen verbinden roltrappen de verschillende niveaus, waardoor de dynamiek van leren zichtbaar wordt. De open structuur symboliseert Saxions identiteit: een instelling die letterlijk midden in de samenleving staat.
licht in het groen
Aan de westzijde, richting het Volkspark, is de campus uitgebreid met glazen paviljoens op lage groene terpen. De gebouwen laten het groen tot diep in het interieur doordringen en bieden vanuit elke ruimte uitzicht op het park. De architectuur is licht en flexibel, zodat de onderwijsruimtes zich eenvoudig kunnen aanpassen aan nieuwe onderwijsvormen.
Hier is het landschap geen achtergrond, maar een actief onderdeel van de leeromgeving.